લોભ નુકસાન કરાવે - ગુજરાતી પ્રેરણાદાયી વાર્તા | Greed Causes Loss Story

લોભ નુકસાન કરાવે

અરવલ્લીની તળેટીમાં બસેલું શાંતિપૂર ગામ તેની સુંદરતા અને શાંતિ માટે પ્રખ્યાત હતું. આ ગામના લોકો સાદગીભર્યું અને સંતુષ્ટ જીવન જીવતા. તેમાંય ગામના બે મિત્રો, અન્ના અને મન્ના, તો અતિ નજીકના માનવતા. બન્નેની દોસ્તી ગામડાની ચર્ચા બની હતી. અન્ના એક સંતુષ્ટ અને મહેનતુ ખેડૂત હતો. થોડી જમીનમાં પોતાના પરિવાર માટે અનાજ ઉગાડી, સાદું જીવન જીવતો. મન્ના પણ ખેતરમાં મદદ કરતો, પણ તેના મનમાં હંમેશા ઝડપી સફળતા અને ધન કમાવાની તમન્ના હતી.

એક દિવસ, મન્ના જંગલમાં લાકડા લેવા ગયો હતો. થાકીને એક વિશાળ વડલા નીચે વિશ્રામ લેતા, તેની નજર પેટી જેવી કંઈક વસ્તુ પર પડી, જે ઝાડના ખોખામાં છુપાયેલી હતી. ઉત્સુકતાથી તેણે તે કાઢી. તે એક પ્રાચીન, કોતરણીવાળી લાકડાની પેટી હતી. પેટી ખોલતાં, અંદર એક ચમકતો હજારો હાથનો એક સુંદર પથ્થર હતો. તેની સાથે જ એક ચર્મનું પુસ્તક પણ હતું.

મન્ના પેટી લઈને અન્ના પાસે દોડ્યો. બન્નેએ પુસ્તક વાંચવાનો પ્રયત્ન કર્યો. પુસ્તકમાં લખ્યું હતું કે આ 'સંતોષમણિ' છે. આ મણિ તેના માલિકને દરરોજ એક સોનાનો સિક્કો આપશે, પણ એક શરતે: માલિકને પોતાની હાલતમાં સંતુષ્ટ રહેવું પડશે અને લોભ ન કરવો. જો માલિક લોભ કરશે અને વધુ માંગશે, તો મણિની શક્તિ નષ્ટ થઈ જશે.

મન્નાની આંખોમાં લાલચ ઝબકી ઊઠી. "અન્ના! આ તો અપાર સંપત્તિનો માર્ગ છે! દરરોજ એક સોનાનો સિક્કો! આપણે અમીર બની જઈશું!" મન્ના ચિલ્લાપાડી ઊઠ્યો.

પરંતુ અન્ના શાંત હતો. તે બોલ્યો, "મિત્ર, પણ શરત યાદ રાખો. સંતોષ જ સફળતાની ચાવી છે. દરરોજ એક સોનાનો સિક્કો પણ તો ખૂબ મોટી બાબત છે. તેમાંથી આપણું અને આખા ગામનું ભલું થઈ શકે."

મન્નાને અન્નાની વાત ગમી નહીં. તેનો લોભ જીતી ગયો. તેણે મણિ પોતાની પાસે રાખવાનો નિર્ણય લીધો. અન્નાએ તેને સમજાવવાનો પ્રયત્ન કર્યો, પણ મન્ના એકેય વાતે માન્યો નહીં.

પહેલા કેટલાક દિવસો તો અદ્ભુત ગયા. દરરોજ સવારે, મન્નાના ઘરમાં એક તાજો સોનાનો સિક્કો મળતો. તે ખૂબ ખુશ હતો. તેણે નવા કપડાં, ઝવેરાત અને મોટો ઘર બનાવ્યો. પરંતુ ધીમે ધીમે, સંતોષની જગ્યા લોભે લઈ લીધી. એક સિક્કો પૂરતો નહોતો લાગતો. "એક નહીં, પણ દસ સિક્કા દરરોજ મળે તો કેવું સરસ?" તે વિચારવા લાગ્યો.

એક દિવસ, તેનો લોભ હદ ઓળંગી ગયો. તેને લાગ્યું કે જો તે મણિને તોડી નાખશે અને તેના ટુકડા કરશે, તો દરેક ટુકડો સોનાના સિક્કા ઉત્પન્ન કરશે! આમ, તે એકના બદલે સો સિક્કા દરરોજ મેળવી શકશે! અન્નાની ચેતવણીને અવગણીને, મન્નાએ એક મોટો હથોડો લીધો અને લાલચમાં આવીને સુંદર સંતોષમણિ પર જોરથી પ્રહાર કર્યો.

એક તીવ્ર ચમકારો થયો અને એક જબરદस्त આવાજ સાથે મણિ ચૂરચૂર થઈ ગયો. પરંતુ સોનાનો એક પણ સિક્કો નહોતો બન્યો. તેના બદલે, મણિનો ભૂકો જ મળ્યો. મન્ના હતાશ થઈને જમીન પર બેસી ગયો. તેનો લોભ ના કારણે, તેની નિયમિત આવકનો સ્રોત પણ બંધ થઈ ગયો હતો. તે જે સોનાના સિક્કા જમા કર્યા હતા, તે પણ ખર્ચી નાખ્યા હતા. હવે તે પહેલા કરતાં વધુ ગરીબ અને દુઃખી થઈ ગયો હતો.

બીજી તરફ, અન્ના તેની નિયમિત દિનચર્યા મુજબ મહેનતથી ખેતરમાં કામ કરતો રહ્યો. તેની મહેનત રંગ લાવી અને તેની પાકદાર ખેતીને કારણે તે સુખી અને સંતુષ્ટ જીવન જીવતો હતો. તેના પાડોશીઓ તેની મદદ કરતા અને તે પણ બધાની મદદ કરતો.

મન્નાને તેની ભૂલનો અહેસાસ થયો. શરમિંદગી અને પશ્ચાતાપથી ભરપૂર, તે એક દિવસ અન્ના પાસે ગયો અને સારી વાત કરી. "તમારો અનુભવ ખરો હતો, અન્ના," મન્નાએ કહ્યું, તેની આંખોમાં આંસુ સહિત. "મેં મારા લોભને વશ થવા દીધું અને સબક આપનારી મણિ ગુમાવી. મને માફ કરો."

અન્નાએ મિત્રતાપૂર્વક મન્નાનો હાથ પકડ્યો અને કહ્યું, "મિત્ર, માફી માટે કંઈ જ જોઈએ નહીં. મહત્વનું એ છે કે તમે સીખ્યા. સંતોષ એ સાચી સંપત્તિ છે. આવો, મારી સાથે ખેતરમાં કામ કરો. તમારી મહેનત અને ઇમાનદારીથી મેળવેલી સંપત્તિ જ ખરી સુખ અને શાંતિ આપે છે."

મન્નાએ અન્નાની સલાહ માની. તે ફરીથી મહેનતુ ખેડૂત બન્યો. સમય જતાં, બન્ને મિત્રોએ મળીને ગામની ખૂબ ઉન્નતિ કરી. મન્નાએ કદી પણ ફરીથી લોભ ન કરવાનું શીખી લીધું.

નૈતિક શિક્ષણ (Moral of the Story):

"લોભ એ એક અથાણું છે જે વ્યક્તિને તેની વર્તમાન સંપત્તિ અને સુખ પણ ગુમાવવા પૂરતો અંધ બનાવી દે છે. સંતોષ અને મહેનતથી મેળવેલું જીવન જ સાચી સફળતા અને શાંતિનો માર્ગ છે. લોભ હંમેશા નુકસાન જ કરાવે છે."