ટપ્પુ અને ટીના - ગુજરાતી બાળ વાર્તાઓ | Tappu Ane Teena pdf
ટપ્પુ અને ટીના
આંબાના ઝાડની છાંયટીમાં, નદી કિનારે બસેલું હતું ટપ્પુ અને તેના મમ્મી-પપ્પાનું નન્હું સુખી ઘર. ટપ્પુ સાત વર્ષનો ચપળ અને જિજ્ઞાસુ છોકરો હતો. તેને નવી નવી વસ્તુઓ શોધવી અને પ્રકૃતિના રહસ્યો જાણવાનો ખૂબ શોખ હતો. એક દિવસ, વાડીમાં ટમાટરના ઝાડને પાણી આપતાં આપતાં તેની નજર જમીન પર પડેલી એક ચમકતી વસ્તુ પર પડી.
"આ બધું શું છે?" ટપ્પુએ વિચાર્યું. તે નજીક ગયો. જમીન પર એક સુંદર, નાજુક સીપી પડી હતી. પણ તે સીપી અજીબ હતી. તેના અંદરથી હળવા, મીઠા સ્વરમાં ગીત ગુંજતું હતું... "ઝિં... ઝિં... ઝિં..."
ટપ્પુએ સીપી ધીરેથી ઉપાડી. ત્યાં જ એક અદ્ભુત નજારો તેની આંખો સામે થયો. સીપીમાંથી એક નન્હી સુંદર પરી બહાર આવી! તેનો પોશાખ ચમકતા જરીઓનો હતો, અને તેના પીઠે ઇંદ્રધનુષના રંગો જેવા પાંખડીઓ હતા.
"હેલ્લો, ટપ્પુ! હું ટીના છું," નન્હી પરીએ મીઠા સાદમાં કહ્યું.
ટપ્પુ તો આશ્ચર્યચકિત થઈ ગયો! "ત...તમે મને જાણો છો? અને તમે અહીં સીપીમાંથી ક્યાંથી?"
ટીના હસી. "હા, હું તને જાણું છું. હું આ બગીચાની રક્ષક પરી છું. મેં તને ફૂલોને પાણી આપતો, પક્ષીઓને અનાજ નાખતો અને ઝાડો સાથે મીઠી મીઠી વાતો કરતો જોયો છે. તું ખરેખર સારો છો. આજે મેં ફેસલો કર્યો છે કે તારી સાથે મિત્રતા કરીશ."
ટપ્પુનો હ્રદય ખુશીથી ઊછળી રહ્યો હતો. એક સાચી પરીનો મિત્ર! "વાહ! આ તો ખૂબ જ સરસ છે!" તે ચીસો પાડી ઊઠ્યો.
"પણ ટપ્પુ," ટીનાએ ગંભીર થતાં કહ્યું, "આ ગામ અને આ બગીચો એક મુશ્કેલીમાં છે. લોકો ધીરે ધીરે પ્રકૃતિને ભૂલી રહ્યા છે. ઝાડ કપાઈ રહ્યા છે, નદી ગંદી થઈ રહી છે, અને પક્ષીઓના ઘરો નષ્ટ થઈ રહ્યા છે. જો આમ જ ચાલ્યું, તો આ બધી સુંદરતા નાશ પામશે અને મારી શક્તિ પણ ક્ષીણ થઈ જશે."
ટપ્પુનો ચહેરો ઉદાસ થઈ ગયો. "પણ આપણે શું કરી શકીએ? અમે તો નન્હા બાળકો છીએ."
ટીનાની આંખોમાં ચમક આવી. "નન્હાં બાળકોનાં નન્હાં કાર્યોથી જ મોટા બદલાવ લાવી શકાય છે, ટપ્પુ! તું અને હું મળીને આ ગામને બચાવી શકીએ. પણ આપણને ચાર જાદુઈ વસ્તુઓ શોધવી પડશે, જે આ ગામની ચાર દિશાઓમાં છુપાયેલી છે."
"કઈ ચાર વસ્તુઓ?" ટપ્પુએ પૂછ્યું.
"પહેલી વસ્તુ છે 'ઉજળા પથ્થરની ચાંદી', જે પૂર્વ દિશામાં પહાડોમાં છે. તે પવિત્રતા અને સ્વચ્છતાનું પ્રતીક છે. બીજી વસ્તુ છે 'હરિયાળી બીલ્લી', જે દક્ષિણના ગાઢ જંગલમાં છે. તે વૃદ્ધિ અને જીવનનું પ્રતીક છે. ત્રીજી વસ્તુ છે 'નીલમણીના રંગની હવા', જે પશ્ચિમમાં સમુદ્ર કિનારે છે. તે શુદ્ધતા અને સ્વાસ્થ્યનું પ્રતીક છે. અને ચોથી અને છેલ્લી વસ્તુ છે 'સૂર્યકિરણનું બીજ', જે ઉત્તરમાં સૂકી ભૂમિમાં છે. તે ઉમ્મીદ અને શક્તિનું પ્રતીક છે."
ટીનાએ પોતાનો જાદુઈ દંડ ફેરવ્યો અને હવામાં એક ચમકતો નકશો રચ્યો. "આ લો, આ છે આપણો માર્ગદર્શન નકશો. પણ યાદ રાખજે, દરેક વસ્તુ મેળવવી સરળ નહીં હોય. આપણે કેટલીક કસોટીઓ પાર કરવી પડશે. તું તૈયાર છે, મારા મિત્ર?"
ટપ્પુએ હા પાડતું માથું હલાવ્યું. "હા, ટીના! હું તૈયાર છું. ચાલો, આપણું સાહસ શરૂ કરીએ!"
અને આ રીતે ટપ્પુ અને ટીનાની જાદુઈ યાત્રા શરૂ થઈ.
પ્રથમ પડાવ: પૂર્વના પહાડો અને ઉજળા પથ્થરની ચાંદી
પહાડોની ચોતરફનો રસ્તો ખૂબ જ ખડતલ હતો. જ્યાં જ્યાંથી તેઓ પસાર થતા, ત્યાં તેઓએ જોયું કે ઝરણાંનું પાણી ગંદું થઈ ગયું હતું. લોકોએ પ્લાસ્ટિકની બોટલો અને કાચના ટુકડા ઝરણાંમાં ફેંકી દીધા હતા.
"અરેરે!" ટીનાએ કહ્યું, "આ જોવા માટે ખૂબ જ દુઃખ થાય છે. આ પવિત્ર પાણીને ગંદું કરવામાં આવ્યું છે."
તેઓ ઉજળા પથ્થરની ચાંદી શોધતા એક ગુફા સુધી પહોંચ્યા. પણ ગુફાના દ્વાર પર એક વિશાળ, ચિક્કણો અવરોધ હતો, જે કચરાથી બનેલો હતો.
"આપણે આ કેવી રીતે પાર કરી શકીએ?" ટપ્પુએ પૂછ્યું.
ત્યાં જ તેની નજર પાસે પડેલી એક ખાલી ટોપલી પર પડી. ટપ્પુને એક તરકીબ સૂઝી. તે અને ટીનાએ મળીને આસપાસનો બધો કચરો એકઠો કરવાનું શરૂ કર્યું. તેઓએ પ્લાસ્ટિક, કાચ અને કાગળના ટુકડાઓને ટોપલીમાં ભર્યા. થોડી વારમાં જ, ગુફાનો દરવાજો સાફ થઈ ગયો.
જે ક્ષણે તેઓ અંદર દાખલ થયા, ગુફાની અંદર એક ચમકતો સફેદ પથ્થર તેમને મળ્યો. તે ઉજળા પથ્થરની ચાંદી હતી! જેવો ટપ્પુએ તેને હાથમાં લીધો, તેવો જ ઝરણાનું પાણી સ્વચ્છ અને સ્ફટિક જેવું સ્વચ્છ થઈ ગયું. ગંદકી નાશ પામી.
"તમે જોયું?!" ટીના ખુશીથી નાચી ઊઠી. "સ્વચ્છતા એ જ પહેલું જાદુ છે!"
બીજો પડાવ: દક્ષિણનું ગાઢ જંગલ અને હરિયાળી બીલ્લી
આગળનો માર્ગ ઘનઘોર જંગલમાંથી પસાર થતો હતો. જંગલમાં હરિયાળી ઘણી હતી, પણ ઘણાં ઝાડ સૂકા હતા. લાકડા માટે લોકોએ ઝાડોની અનિયંત્રિત કતલ કરી હતી.
"હરિયાળી બીલ્લી આ સૂકા થઈ ગયેલા વૃક્ષમાં છે," ટીનાએ એક મોટા ઓકના વૃક્ષને દેખાડતાં કહ્યું.
પણ જ્યારે તેઓ નજીક ગયા, ત્યારે તેમણે જોયું કે વૃક્ષના થડની આસપાસ કાંટાળી વેલીઓ લપેટાઈ ગઈ હતી, જેને ભેદી શકાય એમ નહોતી.
"હવે શું કરીશું?" ટપ્પુએ પૂછ્યું.
ત્યાં જ ટપ્પુની નજર જમીન પર પડેલા કેટલાક બીજ પર પડી. તેને એક વિચાર આવ્યો. તેણે પાસેની ખાલી જમીનમાં તે બીજ રોપ્યા. ટીનાએ પોતાનો જાદુઈ દંડ ફેરવ્યો અને એક જાદુઈ મંત્ર ગાયો:
"ધરતી માતા, શક્તિ આપો,
નન્હાં બીજને જીવન આપો."
જોવા મા જોવા મા, તે બીજોમાંથી નન્હાં નન્હાં અંકુર ફૂટ્યા અને ઝડપથી વધીને સુંદર, લીલાં છોડ બન્યા. આ નવી હરિયાળીને જોઈને, કાંટાળી વેલીઓ ધીરે ધીરે પીછેહઠ કરવા લાગી અને હરિયાળી બીલ્લી સુરક્ષિત થઈ. ટપ્પુએ તેને ઉપાડી લીધી. જેવી જ તેમણે બીલ્લી ઉપાડી, તેવા જ સૂકા થઈ ગયેલા વૃક્ષમાંથી નવાં પાંદડાં ફૂટવા લાગ્યાં!
"વાહ!" ટપ્પુએ આનંદથી કહ્યું, "જીવન હંમેશા પાછું આવી શકે છે!"
ત્રીજો પડાવ: પશ્ચિમનો સમુદ્ર કિનારો અને નીલમણી હવા
તેમની ત્રીજી મુલાકાત સમુદ્ર કિનારે હતી. પણ સમુદ્રનું પાણી ભૂરું નહોતું. તે ગંદુ અને કાળું લાગતું હતું. એક ફેક્ટરીમાંથી નીકળતા ધુમાડાથી આકાશ ધૂસરી ગયું હતું. હવા શુદ્ધ નહોતી.
"નીલમણી હવા એ ફેક્ટરીના ધુમાડામાં છુપાયેલી છે," ટીનાએ કહ્યું. "પણ તેને મુક્ત કરવા માટે આપણે ધુમાડો બંધ કરવો પડશે."
તેઓ ફેક્ટરીના મેનેજર સાહેબ પાસે ગયા. મેનેજર ખૂબ જ રજા લીધેલો અને ગુસ્સેલ માણસ હતો.
"અમે ધુમાડો બંધ કરવા માંગીએ છીએ," ટપ્પુએ હિંમતથી કહ્યું.
મેનેજર હસ્યો. "અરે બાળકો, જાઓ અહીંથી! આ ફેક્ટરી ગામને ધન ઉપાર્જન આપે છે."
પણ ત્યાં જ ટીનાએ પોતાનો જાદુ ચલાવ્યો. તેણે મેનેજરને એક સપનું દેખાડ્યું - એક સપનું જેમાં ગામની બધી હરિયાળી નાશ પામી હતી, બધા પક્ષીઓ મરી ગયા હતા, અને લોકો બીમાર પડી ગયા હતા કારણ કે હવા ઝેરી થઈ ગઈ હતી. મેનેજર જાગી ગયો અને તેની આંખોમાં ડર હતો.
"શું... શું આ ભવિષ્યમાં થઈ શકે?" તેનો અવાજ કાંપતો હતો.
"હા," ટીનાએ નરમાશથી કહ્યું, "પણ અહીં જ ફેરફાર લાવી શકાય છે. તમે તમારી ફેક્ટરીમાં શુદ્ધિકરણની મશીનો લગાવી શકો છો."
ચોથો પડાવ: ઉત્તરની સૂકી ભૂમિ અને સૂર્યકિરણનું બીજ
આખરી મુસાફરી ઉત્તરની સૂકી ભૂમિ તરફ હતી. ત્યાં પાણીનો એક પણ ટીપો નહોતો. સૂર્ય તપી રહ્યો હતો. ત્યાં એક નન્હું ઝાડું ઊભું હતું, જે નિરાશ લાગતું હતું.
"સૂર્યકિરણનું બીજ આ ઝાડના થડ નીચે છે," ટીનાએ કહ્યું. "પણ આ ઝાડને જીવિત રાખવા માટે પાણીની જરૂર છે."
પણ આજુબાજુ પાણી ક્યાંથી લાવવું? ટપ્પુ ખૂબ જ વિચારમાં પડી ગયો. ત્યાં જ તેને યાદ આવ્યું કે તેના બેગમાં પીણાની એક બોટલ હતી, જેમાં થોડું પાણી બાકી હતું. એ જ એકમાત્ર પાણી હતું.
ટપ્પુએ વિચાર્યું, 'જો હું આ પાણી ઝાડને આપું, તો મને તરસ લાગશે. પણ જો આ ઝાડ મરી જશે, તો બીજ ક્યારેય નહીં મળે.'
તેણે એક ડગલું આગળ વધાર્યું અને પોતાની બધી પાણીની બોટલ ઝાડની જડો પર ઠાલવી દીધી. તે એક નન્હી સહાનુભૂતિની ક્રિયા હતી.
જોવા મા જોવા મા, ઝાડમાં નવો જીવનનો સંચાર થયો. તેના પાંદડાં હરિયાળા થયા અને તેના શિખર પર એક ચમકતું સોનેરી બીજ દેખાયું. તે સૂર્યકિરણનું બીજ હતું! જ્યારે ટપ્પુએ તેને ઉપાડ્યું, ત્યારે આકાશમાંથી હળવી વરખા થવા લાગી, સૂકી ધરતીને ભીંજવવા લાગી.
"તમારા નિ:સ્વાર્થ પ્રેમથી જ શક્તિનો જન્મ થાય છે," ટીનાએ કહ્યું.
સમાપ્તિ: ગામનું નવજીવન
ચારેય જાદુઈ વસ્તુઓ સાથે, ટપ્પુ અને ટીના ગામના મધ્યભાગમાં પાછા આવ્યા.
"હવે સમય આવી ગયો છે," ટીનાએ કહ્યું. તેણે ચારેય વસ્તુઓને હવામાં ઊંચી કરી અને એક શક્તિશાળી મંત્ર ગાયો:
"ઉજળા પથ્થરની ચાંદી, સ્વચ્છતા લાવો રે,
હરિયાળી બીલ્લી, જીવન ફેલાવો રે.
નીલમણી હવા, શુદ્ધતા લાવો,
સૂર્યકિરણનું બીજ, ઉમ્મીદ જગાવો!"
ચારેય વસ્તુઓએ એક સાથે તેજસ્વી પ્રકાશ છોડ્યો, જે આખા ગામમાં ફેલાઈ ગયો. એક અદ્ભુત જાદુ થયો.
લોકોના મન બદલાઈ ગયા. તેઓએ પ્રકૃતિની કદર કરવાનું શરૂ કર્યું. લોકોએ ઝાડ લગાવ્યા, નદી સાફ કરવાનું શરૂ કર્યું, પક્ષીઓ માટે ઘરો બનાવ્યા અને કચરો યોગ્ય રીતે નાખવાનું શરૂ કર્યું. ગામ ફરી એક સુંદર, હરિયાળું સ્વર્ગ બની ગયું.
"હવે મારું કામ પૂરું થયું છે, ટપ્પુ," ટીનાએ મીઠા સાદમાં કહ્યું. "મારી શક્તિ હવે પહેલાં કરતાં વધુ મજબૂત થઈ છે. પણ હવે મારે જાવું પડશે."
ટપ્પુનું હ્રદય ભારે થઈ ગયું. "પણ... પણ તમે પાછી આવશો?"
ટીના હસી. "હું હંમેશા તારી સાથે છું, ટપ્પુ. જ્યારે પણ તું કોઈ ફૂલને સ્પર્શ કરશે, જ્યારે તું પક્ષીઓનું ગીત સાંભળશે, અથવા જ્યારે તું નદીનો કલકલ અવાજ સાંભળશે, ત્યારે તું મને અનુભવી શકશે. યાદ રાખજે, આ બગીચો અને આ ગામ હવે તારી જવાબદારી છે. તેની કાળજી લેજે."
એક ચમકતા પ્રકાશ સાથે, ટીના ફરીથી તેની સીપીમાં પરિવર્તિત થઈ ગઈ. પણ હવે તે સીપી ખાલી નહોતી. તેમાંથી હંમેશા મીઠું ગીત ગુંજતું રહેતું - ટપ્પુ અને ટીનાની મિત્રતાનું ગીત.
ટપ્પુએ સીપીને પોતાના હ્રદય સાથે ચાંપી. તે જાણતો હતો કે આ સાહસનો અંત નહોતો, પરંતુ એક નવી શરૂઆત હતી. અને તે એક વચન સાથે ઘર તરફ ચાલ્યો ગયો - કે તે હંમેશા પ્રકૃતિનું રક્ષણ કરશે અને ટીના જેવા બીજા બાળકોને પણ આ બધી સુંદરતાની કદર કરવાનું શિખવાડશે.
0 Comments