કીડી અને કબૂતર - ગુજરાતી બાળવાર્તા | Kidi Ane Kabootar

કીડી અને કબૂતર

એક સમયની વાત છે. એક ખૂબ જ ઘનઘોર જંગલ હતું. તે જંગલમાં ઊંચા-ઊંચા વૃક્ષો, રંગબેરંગી ફૂલો અને મીઠા ફળો હતાં. ત્યાં નાના-મોટા અનેક પ્રાણીઓ રહેતાં હતાં. એક ખૂબ જ ખૂબસૂરત નદી પણ ત્યાં વહેતી હતી, જેનું પાણી એટલું સ્વચ્છ હતું કે તલમાં પડેલા રેતીના કણ પણ દેખાતા હતા.

આ જંગલમાં એક ઊંચા અને પાંદડાંથી ઘેરાયેલા વૃક્ષ પર એક સફેદ, સુંદર કબૂતર રહેતું હતું. તે બહુ જ દયાળુ અને મદદગાર હતું. સવારે ઊઠીને તે મીઠા સૂરમાં ગુંજારવ કરતું અને પોતાનાં પાંખોને ફફડાવીને આખા જંગલમાં ઉડાન ભરતું.

એ જ વૃક્ષની નીચે, જમીન પર, એક નન્હી સી કીડી રહેતી હતી. તે બહુ જ મહેનતુ હતી. સવારથી સાંજ સુધી તે ભોજનનો સંગ્રહ કરવામાં જ મશગુલ રહેતી. વૃક્ઓના તણો, દાણા, અને ફૂલોના તુકડા ઉપાડીને તે પોતાની બાંધી હોય એવી દરેકમાં લઈ જતી. તે હંમેશા કહેતી, "શિયાળો આવવાનો છે, માટે અત્યારેથી જ તૈયારી કરવી જોઈએ."

એક દિવસ, ઉનાળાનો પ્રખર તાપ હતો. સૂરજ આગ જેવો તપી રહ્યો હતો. કીડી, હંમેશાની જેમ, ભોજન શોધવા નીકળી. તે એક મોટા દાણાને ઘસઘસ્યું અને તેને ઉપાડીને પોતાના બિલ તરફ ચાલવા લાગી.

રસ્તામાં એક ભવ્ય અને ચમકતી નદી પડતી હતી. કીડીએ નદી પાર કરવા માટે એક પત્થર પર પગ મૂક્યો. પણ તે દિવસે નદીમાં પાણી ખૂબ વહેતું હતું. અચાનક જોરદાર પ્રવાહ આવ્યો અને કીડીનો સંતુલન બગડી ગયો.

"આહા! બચાવો! કોઈ છે?" કીડીએ ચીસ પાડી.

પણ તેનો અવાજ તો નદીના ખળખળાટમાં ડૂબી ગયો. પાણીનો વેગ તેને વહીને લઈ જવા લાગ્યો. તે ડૂબવા લાગી. તેને લાગ્યું કે અત્યારે તો પ્રાણ જતા રહ્યા.

આ બધું જ તે ઊંચા વૃક્ષ પર બેઠેલા કબૂતરે જોયું. કબૂતરને કીડી પર ભારી દયા આવી. તુરંત જ કંઈક કરવું જરૂરી હતું. તેની નજર ફરતી એક મોટા પાન પર પડી. તેણે તે પાનને તોડ્યું અને નદીમાં કીડીની પાસે જ સમર્પણ કર્યું.

"જલદી! આ પાન પકડી લો!" કબૂતરે ચીસ પાડી.

ડૂબતી કીડીએ આ અવાજ સાંભળ્યો અને તુરંત જ પાણીમાં તરતા તે મોટા પાનને જોઈ લીધું. તેની છેલ્લી શક્તિ ભેગી કરીને તે તે પાન પર ચઢી ગઈ. પાન એક હોડીની જેમ તેણેના પ્રાણ બચાવ્યા. પવનના ઝપાટાએ તે પાનને કિનારે વહેતું કર્યું અને કીડી સુરક્ષિત કિનારે પહોંચી ગઈ.

કીડીનું હૃદય કૃતજ્ઞતાથી ભરાઈ ગયું. તેની નજર ઉપર ઊંચે વૃક્ષ પર બેઠેલા કબૂતર પર પડી. તે સમજી ગઈ કે આ મદદ કોઈ અન્ય નહીં પણ આ જ દયાળુ કબૂતરે કરી છે.

"ધન્યવાદ, હે મિત્ર!" કીડીએ ઊંચે જોઈને કહ્યું, "તમે મારા પ્રાણ બચાવ્યા. એક દિવસ હું પણ તમારી મદદ કરીશ."

કબૂતરે મીઠું સ્મિત કર્યું. "તમારું સ્વાગત છે, નન્હી કીડી. મદદ કરવી એ તો મનુષ્યનો ધર્મ છે. તમે સુરક્ષિત છો એ જ મારા માટે બસ છે." એમ કહીને કબૂતર પોતાને રહેઠાણે ચાલ્યું ગયું.

પણ કીડીના મનમાં એ વાત બસી ગઈ. તે હમેશાં કબૂતરની આ મદદને યાદ રાખતી અને તેને બદલો ચૂકવવાની રાહ જોતી હતી.

કેટલાક દિવસો પછી, એક શિકારી જંગલમાં શિકાર કરવા આવ્યો. તેની નજર ઊંચે વૃક્ષ પર બેઠેલા સુંદર સફેદ કબૂતર પર પડી. "વાહ! કેવું સુંદર પક્ષી! આજે તો મને ભારી શિકાર મળશે," શિકારીએ મનમાં વિચાર્યું.

તેણે પોતાની બંદૂક ઊંચકી અને કબૂતરને નિશાના પર લીધું. કબૂતર તો બિલકુલ ભાનમાં નહોતું. તે શાંતિથી ઝુલ્લી ખાતું બેઠું હતું.

આ સઘળું જમીન પરથી કીડીએ જોયું. તેને તુરંત જ ખ્યાલ આવ્યો કે તેના મિત્રની જાનને ખતરો છે. તેને કંઈક તુરંત કરવું પડશે.

તેણે ઝડપભેર વિચાર કર્યો. શિકારીના પગ પાસે એક મોટી, લીલી ઘાસની ઝાડી હતી. કીડીએ તુરંત જ શિકારીના પગ સુધી પહોંચવા માટે પોતાની સઘળી શક્તિ ભેગી કરી. તે ઝડપથી શિકારીના પગ પર ચઢી ગઈ અને જોરથી કરચલી ભરી.

"આય્યો! ઓહ!" શિકારીને તીવ્ર પીડા થઈ અને તેનો હાથ ધ્રુજી ગયો.

બંદૂકમાંથી છૂટો ગોળી ઊંચે આકાશમાં જઈને ખોવાઈ ગયો. ગોળાના અવાજથી કબૂતરને હોશ આવ્યો અને તે તુરંત જ ઊંચે આકાશમાં ઊડી ગયું.

શિકારીને ખૂબ જ ગુસ્સો આવ્યો. પણ જ્યારે તેણે જોયું કે તેનો શિકાર તો ઊડી ગયો છે, ત્યારે તે નિરાશ થઈને ત્યાંથી ચાલ્યો ગયો.

કબૂતર સુરક્ષિત હતું. તે સમજી ગયું કે આ બધું કોઈની મદદથી જ થયું હશે. જ્યારે તે નીચે જમીન પર ઊતર્યું, ત્યારે તેની નજર કીડી પર પડી, જે હવે હાંફતી હાંફતી તેની પાસે આવી.

"શું તમે જ છો, નન્હી કીડી, જેણે મારા પ્રાણ બચાવ્યા?" કબૂતરે પૂછ્યું.

"હા, મિત્ર," કીડીએ જવાબ આપ્યો, "તમે પણ એક દિવસ મારા પ્રાણ બચાવ્યા હતા. આજે મેં તમારા પ્રાણ બચાવ્યા. હવે આપણે બરાબર છીએ."

કબૂતરની આંખોમાં આંસુ આવી ગયા. તેને એક નન્હી સી કીડીની હિંમત અને બુદ્ધિમત્તા પર ખૂબ જ गर्व થયો.

"પણ નન્હી કીડી, તું તો ખૂબ જ નન્હી છે, પણ તેણે મને એક મોટો પાઠ શીખવ્યો," કબૂતરે કહ્યું.

"કયો પાઠ?" કીડીએ પૂછ્યું.

"આ પાઠ કે મદદનું કદં કદી નાનું-મોટું નથી હોતું અને મિત્રતા કદં કદી કદના જોર પર નથી હોતી. તે તો હૃદય પર હોય છે. તું નન્હી છે પણ તેણે મોટા શિકારીને પણ હરાવ્યો."

ત્યારથી, કબૂતર અને કીડી ઘનિષ્ઠ મિત્રો બની ગયાં. કબૂતર ઊંચે વૃક્ષ પરથી કીડી માટે મીઠા ફળો અને દાણા નીચે નાંખતું અને કીડી પોતાની નન્હી દોસ્ત માટે વૃક્ષની ફાંટોમાં સૌથી મધુર ફૂલો ચૂંથીને સજાવતી. તેઓ એકબીજાની કાળજી રાખતાં અને સાથે મજાથી રહેતાં.

અને આ વાર્તાથી આપણે એ શીખીએ છીએ કે:

1. કદી કોઈને નાનો ના સમજો.
2. મદદ કરવી કદી ના ભૂલો.
3. સાચી મિત્રતા માં કદ નો કોઈ વિચાર નથી હોતો.

---

સારાંશ: આ વાર્તા એક મહેનતુ કીડી અને એક દયાળુ કબૂતરની મિત્રતાની કહાની છે. કબૂતર કીડીના પ્રાણ બચાવે છે અને બદલામાં કીડી પણ એક દિવસ કબૂતરના પ્રાણ બચાવે છે. આ વાર્તા દ્વારા બાળકોને મદદ, કૃતજ્ઞતા અને સાચી મિત્રતાનો મહિમા શીખવાય છે.