બુધ્ધિશાળી વાંદરો - ગુજરાતી બાળ વાર્તા | budhishali vandro varta
બુધ્ધિશાળી વાંદરો
ખુબ જ દૂર, એક સુંદર અને ઘનઘોર જંગલ હતું. તે જંગલમાં તરહેરનાં પક્ષીઓ, રંગબેરંગી ફૂલો અને નાના-મોટા અસંખ્ય પ્રાણીઓ રહેતાં હતાં. આ જંગલનું નામ હતું 'આનંદવન'. આનંદવનમાં જ એક ખૂબ જ ચપળ અને બુધ્ધિશાળી વાંદરો રહેતો હતો. તેનું નામ હતું મોતી. મોતી સ્વભાવથી ખૂબ જ ઉત્સુક અને સૌની મદદ કરનારો હતો. તેની બુદ્ધિની ચમકને કારણે સમસ્ત જંગલમાં તેની ખૂબ પ્રશંસા હતી.
એક દિવસ, આનંદવનમાં એક મોટી સમસ્યા ઊભી થઈ. જંગલની મધ્યમાં એક વિશાળ અને ખૂબજ રસદાર લીંબુનું વૃક્ષ હતું. આ વૃક્ષના લીંબુઓ એટલા મીઠા અને રસભર્યા હતા કે બધા જ પ્રાણીઓને તે ખૂબ જ ભાવતા. પરંતુ સમસ્યા એ હતી કે લીંબુનું વૃક્ષ એક એવી ખીણના કિનારે હતું, જેની બાજુમાં ખૂબ જ ઊંડો અને પાણીથી ભરપૂર ખાડો હતો. આ ખાડો એટલો ઊંડો હતો કે જો કોઈ પણ પ્રાણી તેમાં પડી જાય, તો બહાર નીકળવું ખૂબ જ મુશ્કેલ હતું.
એક સવારે, જ્યારે બધા વાંદરાઓનું ઝુંડ લીંબુ ખાવા માટે એકઠું થયું, ત્યારે સૌથી નાનો અને ચંચળ વાંદરો, ચીંચી, સૌથી ઉપરની ડાળી પર ચડી ગયો. તેને એક મોટું અને સોનેરી લીંબુ દેખાયું. લાલચમાં આવીને ચીંચીએ તે લીંબુ તોડવા ડાળીને ખૂબ જ ઝટકો આપ્યો. પરંતુ ડાળી ઝૂકી અને ચીંચી સંતુલન ખોઈ બેસ્યો... અને ધડામ...! તે સીધો નીચેના ઊંડા ખાડામાં જઈ પડ્યો.
"બચાવો! મને બચાવો!" ચીંચીનો ચીત્કાર સાંભળીને બધા વાંદરાઓ ગભરાઈ ગયા. તેઓ ખાડાની કિનારે ભેગા થયા અને અંદર ડોકિયું કર્યું. ચીંચી નીચે પાણીમાં તરફડિયાં મારતો હતો, પરંતુ ખાડાની દીવાલો એટલી ચીકણી અને ટેકો ન આપે એવી હતી કે તે બહાર આવી જ ન શકે.
બધા વાંદરાઓ ચીંચીને બચાવવા ઉત્સુક હતા, પરંતુ કોઈ પાસે કોઈ યોજના નહોતી. કોઈ બોલ્યું, "ચાલો લાંબી લાકડી લઈ આવીએ!", પણ એટલી લાંબી લાકડી ક્યાંથી લાવવી? બીજો બોલ્યો, "ચાલો આપણે એક-બીજાના પગ પકડીને લાંબી શૃંખલા બનાવીએ!", પણ ખાડો એટલો ઊંડો હતો કે તેમાં પણ કામ થાય તેવું લાગતું નહોતું.
ત્યારે મોતી શાંતિથી એક બાજુએ બેસીને આ સમસ્યા વિશે વિચાર કરી રહ્યો હતો. તેની નજર આસપાસ ફરી. તેણે જોયું કે ખાડાની નજીક જ એક નદી વહેતી હતી, અને નદીના કિનારે ઘાસથી ભરપૂર માટીના ઢેફાં (મોટા ઢેકા) પડ્યા હતા. તેણે ઘાસની વચ્ચે થોડી લાંબી અને મજબૂત વેલીઓ (લતાઓ) પણ જોઈ. એકાએક, મોતીની આંખોમાં એક ચમક ઝલકી ઊઠી. તેને એક યોજના સૂઝી આવી હતી.
મોતીએ તરત જ બધા વાંદરાઓને પોતાની પાસે બોલાવ્યા અને કહ્યું, "ચિંતા કરવાની જરૂર નથી! મારી પાસે ચીંચીને બચાવવાની એક યોજના છે. સૌપ્રથમ, તમારામાંથી કેટલાક જઈને નદીકિનારેથી મોટા મોટા ઢેફાં (માટીના ઢેકા) લઈ આવો. બાકીના, આ લતાઓને એકબીજા સાથે જોડીને મજબૂત દોરડું બનાવો."
વાંદરાઓએ મોતીની આજ્ઞા મુજબ કામ શરૂ કર્યું. કેટલાક ભારે ઢેફાં ઉપાડી લાવ્યા, તો કેટલાકે લતાઓને ગૂંથીને એક લાંબું અને મજબૂત દોરડું તૈયાર કર્યું. હવે મોતીએ પછીનો પગલું સમજાવ્યો.
"હવે," મોતીએ કહ્યું, "આપણે આ ઢેફાંને ખાડામાં ફેંકવા પડશે. ખાડામાં પડેલું પાણી બહાર નીકળી જશે અને ઢેફાં નીચે જમા થઈ જશે. આ રીતે, થોડી વારમાં જ ચીંચી માટે નીચે જમીન તૈયાર થઈ જશે. પછી આપણે આ દોરડું નીચે પહોંચાડીશું અને ચીંચી તેને પકડીને બહાર આવી શકશે."
બધા વાંદરાઓએ મળીને કામ શરૂ કર્યું. એક પછી એક ઢેફાં ખાડામાં ફેંકવા લાગ્યા. શરૂઆતમાં ઢેફાં પાણીમાં ડૂબી જતા, પરંતુ ધીરે ધીરે ઢેફાંઓનો ઢગલો ઊંચો થવા લાગ્યો અને પાણી ખાડાની બાજુઓમાંથી બહાર નીકળવા લાગ્યું. થોડી જ વારમાં, ચીંચી જે પાણીમાં તરફડિયાં મારી રહ્યો હતો, તે હવે સુરક્ષિત રીતે ઢેફાંની બનાવેલી જમીન પર ઊભો રહી શક્યો!
હવે અંતિમ પગલું બાકી હતું. મોતીએ લતાઓનું બનાવેલું મજબૂત દોરડું ખાડામાં નીચે તરફ ફેંક્યું. ચીંચીએ દોરડાનો છેડો મજબૂતીથી પકડી લીધો. ઉપર ખાડાની કિનારે બધા વાંદરાઓએ મળીને દોરડું ખેંચવાનું શરૂ કર્યું. એક, બે, ત્રણ... અને ચીંચીને સુરક્ષિત રીતે ઊંચા ખેંચી લીધો!
ચીંચી બહાર આવતા જ બધા વાંદરાઓએ ખુશીનો હર્ષનાદ કર્યો. ચીંચીએ મોતીને જઈને ગળથ ભેરવી અને કહ્યું, "તમારો ખૂબ ખૂબ આભાર, મોતી! જો તમે તમારી બુદ્ધિ ન ચલાવી હોત, તો હું આજે બહાર નીકળી જ ન શકત."
મોતીએ હલકું સ્મિત કર્યું અને કહ્યું, "આ બુદ્ધિ માત્ર મારી જ નથી. જ્યારે આપણે સૌ મળીને કામ કરીએ છીએ અને શાંતિથી વિચારીએ છીએ, ત્યારે કોઈ પણ સમસ્યા મોટી નથી હોતી. યાદ રાખો, હોશિયારી અને એકતામાં જ શક્તિ છે."
આ ઘટના પછી, જંગલમાં મોતીનું માન વધુ વધી ગયું. બધા પ્રાણીઓએ એક નવો નિયમ બનાવ્યો: લીંબુનું ફળ તોડતી વખતે કાળજી રાખવી અને હંમેશા એકબીજાની મદદ કરવી. અને મોતીની શીખ આપેલી સીખ - હોશિયારી અને એકતા - આનંદવનનું મૂળ મંત્ર બની ગઈ.
શિક્ષણ: હોશિયારી, ટીમ વર્ક અને શાંત મનથી વિચાર કરવો, એ કોઈ પણ મુશ્કેલીને હરાવવાની ચાવી છે.
0 Comments