સિંહ અને ઉંદર - ગુજરાતી બાળવાર્તા | Sinh Ane Undar
સિંહ અને ઉંદર
એક વખતની વાત છે. ઘનઘોર જંગલમાં એક સિંહ રહેતો હતો. સિંહ જંગલનો રાજા હતો, બધાં પ્રાણીઓ તેને જોઈને ડરી જતા. તે ગર્વીલો અને શક્તિશાળી હતો. જ્યારે તે જંગલમાં ગર્જના કરતો, ત્યારે આખું જંગલ ધ્રૂજી ઊઠતું.
સિંહને પોતાના બળ પર ઘણો ગર્વ હતો. તે માને કે દુનિયામાં કોઈ તેની સામે ઉભું રહી શકે જ નહીં. પરંતુ કુદરત હંમેશાં બતાવે છે કે મોટા હોય કે નાના, દરેકનું જીવનમાં મહત્વ હોય છે.
એક બપોરે સિંહ ભોજન કરીને એક મોટા વૃક્ષ નીચે આરામ કરવા સુતો. એ જ સમયે એક નાનું ઉંદર પોતાના બિલ્લમાંથી બહાર આવ્યું અને રમતાં રમતાં સિંહના શરીર પર ચઢવા માંડ્યું. ઉંદર ક્યારેક તેની પૂંછડી પર દોડતો, ક્યારેક પીઠ પર ઉછળતો. સિંહની ઊંઘ ભંગ થઈ ગઈ.
સિંહ ગુસ્સે ભરાયો અને પોતાના મોટા પંજાથી ઉંદરને પકડી લીધો.
“અરે નાનકડા! તું મારી ઊંઘ કેમ બગાડી? હું તને અત્યારે જ મારી નાખીશ અને ભોજન બનાવી ખાઈ જઇશ.” – સિંહ ગર્જ્યો.
ઉંદર ડરી ગયો, પરંતુ હિંમત કરીને વિનંતી કરી, “હે જંગલના રાજા! મને માફ કરશો. હું નાનો છું, પણ ક્યારેક તમને મારી મદદની જરૂર પડશે. મારો વિશ્વાસ રાખજો.”
સિંહ હસી પડ્યો, “હાહા! નાનકડું ઉંદર મને મદદ કરશે? આ તો રમૂજી વાત છે. પરંતુ આજે હું તને જીવતો છોડું છું. જા, ભાગી જા.”
કેટલાક દિવસો પછી, જંગલમાં શિકારી આવ્યા. તેમણે સિંહને ફસાવવાની યોજના બનાવી. સિંહ ફરતો ફરતો એક સ્થળે ગયો અને અચાનક જાળમાં ફસાઈ ગયો. સિંહ ગુસ્સે ગર્જના કરવા લાગ્યો. તેણે પોતાની તાકાતથી જાળ તોડવાનો પ્રયત્ન કર્યો, પરંતુ જાળ મજબૂત હતી.
સિંહ ગર્જતો રહ્યો: “હું જંગલનો રાજા છું, મને કોણ બચાવશે?” જંગલના બધા પ્રાણી દૂરથી ડરીને જોઈ રહ્યા, પરંતુ કોઈ નજીક જવાનું સહાસ ન કર્યુ.
એ જ સમયે નાનકડું ઉંદર ત્યાં આવ્યું. તેણે સિંહને જોયો અને તરત બોલ્યો, “મહારાજ! ચિંતા ન કરો, હું તમને છોડાવીશ.”
સિંહે આશ્ચર્યથી કહ્યું, “અરે! તું? નાનકડું ઉંદર મને બચાવશે?”
ઉંદરે કહ્યું, “હા મહારાજ! તમે મને એક વખત જીવતા છોડ્યા હતા. આજે મારી બારી છે તમારો ઉપકાર ચકાસવાની.”
ઉંદરે તરત જ પોતાના તીક્ષા દાંતોથી જાળ કાપવા શરૂ કર્યા. ધીમે ધીમે તેણે આખી જાળ કાપી નાખી. થોડા જ સમયમાં સિંહ મુક્ત થઈ ગયો.
સિંહ ખૂબ ખુશ થયો અને ઉંદરને કૃતજ્ઞતાભાવથી જોયો.
“નાનકડા ઉંદર, તું મને બચાવ્યો છે. આજે મને સમજાયું કે નાનો કે મોટો કોઈ વ્યર્થ નથી. દરેકનું જીવનમાં મહત્વ છે.”
ત્યારથી સિંહ અને ઉંદર સારા મિત્ર બની ગયા. સિંહ હવે ગર્વીલો ન રહ્યો. તેણે નક્કી કર્યું કે તે હંમેશા નાનાં પ્રાણીઓનું માન રાખશે. જંગલના બીજા પ્રાણીઓએ પણ આ દૃશ્ય જોયું અને શીખ્યું કે કોઈપણ નાનો નથી. દરેકના જીવનમાં કોઈ ને કોઈ સમયે કિંમત અને મહત્વ હોય છે.
વાર્તાનો પાઠ:
આ વાર્તા આપણને શીખવે છે કે:
નાનો કે મોટો, દરેકનું જીવનમાં મહત્વ છે.
દયા અને ઉપકાર ક્યારેય વ્યર્થ નથી જતા.
મિત્રતા અને સહયોગ જીવનમાં મોટી મુશ્કેલીઓને પાર કરી શકે છે.
0 Comments